Kwaliteit en smaak, dat is voor sterrenchef Erik van Loo de basis van goed eten. De ligging van zijn restaurant, tussen het rustige park bij de Euromast en de levendige Maas, maakt het plaatje compleet. “Het uitzicht verveelt geen moment. Eten bij Parkheuvel is een beleving. Voor iedereen, want Parkheuvel is laagdrempeliger dan veel mensen denken. Je hoeft geen grote portemonnee te hebben om hier te eten.”

Opgegroeid in een slagersfamilie in Zuid-Limburg was het voor de kleine Erik van Loo voor de hand liggend dat hij in de slagerij van zijn ouders zou gaan werken. “Mijn vader ging altijd bij de boeren op de boerderij langs om de dieren te slachten. Daar zag ik al snel dat slager zijn niks voor mij was. Ik had moeite met het doden van dieren. Wat ik wel interessant vond, waren al die verschillende stukken vlees die de boerin in bakjes verdeelde. Daar werd ik door geprikkeld. Wat gebeurt er met dat vlees? Eigenlijk is het daar voor mij begonnen.”

Toprestaurants

Van zijn vader heeft Van Loo geleerd dat je altijd moet proberen de beste te worden. Met die les in zijn achterhoofd begint hij op zijn twaalfde op de koksschool. Hij hangt aan de lippen van de docenten, zo interessant vindt hij het allemaal. Toch beseft hij dat hij het ambacht vooral in de praktijk zal moeten leren. En dat doet hij. Na zijn opleiding staat hij bij diverse toprestaurant van Nederland en Duitsland in de keuken. Daar willen ze hem graag hebben want Van Loo blijkt een talent te zijn in de keuken. Uiteindelijk opent hij samen met zijn vrouw een restaurant in Wijk bij Duurstede. Als chef-kok en eigenaar krijgt hij er vrij snel een ster. “Geweldig natuurlijk, maar een eigen sterrenzaak is keihard werken en dat was toen moeilijk te combineren met mijn jonge gezin.”

Liefde voor het vak

Hij neemt de beslissing om weer in loondienst te gaan. Bij De Zwetheul in Schipluiden gaat hij aan de slag, met als doel een tweede ster binnenhalen, uiteraard met succes. En dan, na 11 jaar komt er in 2006 een telefoontje van Cees Helder. “Of ik Parkheuvel wil overnemen, nota bene het lievelingsrestaurant van mijn zoon. Natuurlijk had ik hier oren naar. Het stond altijd bovenaan mijn lijst. Gelukkig stond mijn vrouw er ook voor open. Je moet dit samen doen, anders werkt het niet. Je runt namelijk samen een bedrijf. Ik let overal op en ben hier iedere dag zo’n 12 uur. Parkheuvel is inmiddels een tweesterrenrestaurant en koken is voor mij nog steeds het mooiste wat er is. Ik vergelijk het weleens met een profvoetballer. Het is de liefde voor het vak, een way of life. Die wil ik delen met mijn klanten. Daarom vind ik het belangrijk dat Parkheuvel laagdrempelig is. Je kunt bij mij onwijs lekker eten, ook voor zeven tientjes. Mijn restaurant is er voor iedereen.”